Kaźmierz - Spotkania z podróżnikami

“Mojej opowieści nie byłoby bez wyprawy niezwykłego duetu – mojego Taty Tadeusza i jego klaczy Kropki, którzy wspólnie przemierzyli Amerykę Południową, ponad 10 tys. km w latach 1995-97. Rozpoczęli swoją podróż w południowej Argentynie, kiedy miałam 11 miesięcy. Po ponad roku dotarli do Kolumbii, gdzie przyszło im się rozstać. Niestety Tata sam nie zdążył mi opowiedzieć o tej wyprawie.

Kiedy skończyłam studia, postanowiłam odkryć nieco zapomnianą historię tego wyczynu. Zaczęłam od czytania listów i dzienników ojca oraz porządkowania starych klisz. W styczniu 2019 roku ruszyłam jego śladami – do dwóch kluczowych miejsc dla tej wyprawy. O tym będzie właśnie moja opowieść – o podróży do Argentyny i Kolumbii w poszukiwaniu świadków wyprawy Taty.”
– Wiktoria K.

organizatorzy:
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty
Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury w Kaźmierzu

Ani rekordowa pokrywa śnieżna, ani najbardziej deszczowe lato od 100 lat nie przeszkodziły Agnieszce Dziadek w realizacji kolejnego długodystansowego projektu. W 104 dni przeszła wzdłuż Norwegię, najdłuższy kraj Europy. Norge på langs to wyjątkowa trasa, bo nie ma standardowego przebiegu i każdy, kto chce go przejść, marszrutę musi zaplanować samodzielnie. W przypadku Agnieszki trasa liczyła 3000 kilometrów i wiodła ze skały Nesvarden na południu aż na północny kraniec kontynentu: cypel Knivskjelodden. Po drodze były skaliste góry, bezkresne mokradła, pokonywanie w bród rzek (bo mosty w Norwegii wcale nie są zbyt popularne), nieustający deszcz i dużo problemów – ale i tak było warto.

Agnieszka Dziadek, wykształcenia geograf, z zamiłowania podróżniczka i specjalistka od sprzętu ultralight. Od 10 lat wędruje samotnie na długich dystansach. W 2023 jako druga Europejka pokonała pieszo z plecakiem dystans równy obwodowi Ziemi. Aktualnie ma w nogach 41 500 km. Pokonała trzy szlaki amerykańskiej Triple Crown of Hiking, przeszła wzdłuż Nową Zelandię, Szwecję, Chorwację, Norwegię i Japonię. Swoje doświadczenia opisuje w artykułach publikowanych w czasopismach podróżniczych oraz wygłaszając prelekcje w instytucjach kultury. Realizuje projekt przejścia wszystkich polskich szlaków pieszych PTTK o długości powyżej 100 km.

organizatorzy:
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty
Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury w Kaźmierzu

Spontaniczna podróż rowerowa zmienia się w 10-letnią wędrówkę po krajach, regionach i problemach społecznych Ameryki Łacińskiej.
Klucząc z Meksyku na południe —czasem na wschód, na zachód lub z powrotem na północ— używany rower o stalowej ramie przebywa 50.000 kilometrów.

Najistotniejszy nie jest jednak dystans, a, wręcz przeciwnie, zbliżenie.
Stopniową transformację podróży widać po działalnościach podejmowanych w drodze: między niewielkimi koncertami muzyki z Europy Środkowej zapoczątkowanymi w Nikaragui a filmami dokumentalnymi skupionymi na miejscowych problemach i mającymi wywołać dyskusję właśnie tam, na miejscu, prowadzi dość naturalna, ale długa ścieżka zmiany własnego postrzegania.

Powolne, niezaplanowane i nieintencjonalne zrastanie się z otoczeniem karmione —kto wie— pewnie prostą potrzebą przynależności. Jak chwast, jak drzewo. Na koniec pozostaje pytanie, czy to rzeczywiście koniec. I czy z takiej podróży na pewno da się wrócić.

Wojciech Ganczarek:
Urodzony w 1988, absolwent matematyki stosowanej i fizyki teoretycznej;
w latach 2013-2023 w niekończącej się trasie rowerowej po Ameryce Łacińskiej.
Autor relacji, reportaży i esejów w mediach krajowych (Tygodnik Przegląd, BikeBoard, Magazyn Kontakt i inne)
a także książek:
“Upały, mango i ropa naftowa” (2017)
“Zabrali mi kraj. Rozmowy z Wenezuelczykami na emigracji” (2020)
“Sprzedani. Reportaże z peryferii” (2022),(Nagroda Magellana dla najlepszej książki reportażowej 2022).
Twórca dokumentalnego filmu pełnometrażowego “Soy paraguayo” (2019, pokazany m.in. na SUNCINE w Guanajuato) i kilku krótszych form dokumentalnych z Ameryki Południowej (np. Rio Bote), obecnie w trakcie postprodukcji cyklu “Synowie tej ziemi. Rozmowy z ludnością rdzenną Argentyny”.

organizatorzy:
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty
Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury w Kaźmierzu

W piątek straciła pracę, w niedzielę spakowała swoje walizki,
a w ciągu następnych dwóch tygodni prestiżową pracę w Londynie, zamieniła na pełny etat na rowerze.
Latem 2020 roku Ola wyruszyła w podróż po Europie z nadzieją,
że dowie się czegoś o sobie i otaczającym ją świecie.
Bez doświadczenia, treningu i choćby bladego pojęcia o tym, co może ją spotkać,
na progu domu zostawiła zapłakaną mamę i podążyła za intuicją.

Podczas 13 miesięcy spędzonych w drodze przemierzyła 15 tys. km a z południa Włoch,
przywiozła najcenniejszą pamiątkę z wyprawy – kota Fryderyka,
który towarzyszył jej podczas ostatniego miesiąca w podróży.

Za swoją opowieść, Ola Mae otrzymała nagrodę dziennikarzy i publiczności na Festiwalu Kolosy w Gdyni.

Ola Mae to artystka z wieloma pasjami, która ukończyła studia fotograficzne na uczelni Columbia College Chicago w Stanach Zjednoczonych.
W środku pandemii pracę w Londynie, zamieniła na pełny etap na rowerze.
W ciągu 13 miesięcy pokonała 15 tys. km, odwiedzając 12 europejskich krajów.

Jest laureatką Nagrody Dziennikarzy oraz Publiczności na Festiwalu Kolosy, ale co ważniejsze uważana jest za nieoficjalną rekordzistką w konkursie na obranie i zjedzenie największej ilości bananów w ciągu jednej minuty (jury nie uznaje jej wyniku, ponieważ jedynym światkiem zdarzenia pozostaje kot Fryderyk).

organizatorzy:
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty
Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury w Kaźmierzu