Film i spotkanie z reżyserką – Elizą Kubarską
Badjao to społeczność nomadów morza, ludzi-ryb, zamieszkujących tereny między Filipinami, Borneo i Indonezją. Przez wieki żyli jak ryby, większość życia spędzając w wodzie. Dzieci
„Badjao. Duchy z morza. ”
Badjao to społeczność nomadów morza, ludzi-ryb, zamieszkujących tereny między Filipinami, Borneo i Indonezją. Przez wieki żyli jak ryby, większość życia spędzając w wodzie. Dzieci Badjao uczą się szybciej pływać niż chodzić, a dorośli doprowadzili do perfekcji trudną sztukę free-divingu. Potrafią chodzić i polować na dnie oceanu, wstrzymując oddech przez wiele minut. Ich oczy są przystosowane do ostrego widzenia pod wodą. W zderzeniu z nowoczesną cywilizacją ich życie zmienia się gwałtownie. Nieposiadający żadnych dokumentów nomadzi traktowani są często jak nielegalni imigranci. Wysepki, na których od setek lat mieszkali (i czerpali wodę pitną), sprzedawane są pod zamknięte luksusowe kurorty. Badjao nie mają tam wstępu. Wypierani do skupionych wokół miast slumsów, nieuchronnie tracą swoje umiejętności. 10-letni Sari podejmuje naukę u swojego wujka Alexana, ostatniego nurka głębinowego na wyspie Mabul. Alexan postanawia przekazać swój warsztat Sariemu, ponieważ nie może pogodzić się z myślą, że pod wpływem zachodniej cywilizacji świat jego przodków znika. Uczy go nie tylko niebezpiecznej sztuki nurkowania przy użyciu rurki i sprężarki powietrza, ale również odkrywa przed nim magiczne legendy i zwyczaje Badjao. Nasi bohaterowie każdego dnia borykają się z przeciwnościami (m.in. psującym się ciągle silnikiem), a podczas głębokich nurkowań wynurzają się szybko, narażając się na chorobę dekompresyjną. W ten sposób wyławiają kilka ryb, co pozwala im przeżyć, ale również uciec do pięknego podwodnego świata, w którym czują się jak prawdziwi królowie, gdzie zapominają o odrzuceniu i problemach czekających na powierzchni. Mała łódka Alexana mija kolejne wyspy, domki na morzu, nowe kurorty… Sari stoi przed dylematem, czy zostać z wujkiem i uczyć się sztuki nurkowania kontynuując tradycje Badjao, czy też wybrać bezpieczniejsze i lepiej płatne zajęcie w ośrodku turystycznym. Historia Alexana i Sariego to opowieść o dojrzewaniu i przyjaźni, harmonii ze światem natury, zmaganiu się z morzem i jego niebezpieczeństwami. Historia o przypływach i odpływach, które stają się metaforą historii o życiu, w którym nie wszystko jest przewidywalne i nic nie jest stałe. Film o przemijaniu, kiedy to stare ustępuje nowemu, a w miejsce jednej cywilizacji pojawia się następna.
ZDJĘCIA DO FILMU
Podczas trzyletniej pracy nad filmem, Eliza Kubarska spędziła z Badjao wiele miesięcy. Zamieszkała z rodziną Badjao, brała udział w polowaniu na ośmiornice, nauczyła się nurkować. Projekt rozwijany był od roku 2010, początkowo w trakcie prac nad reportażem fotograficznym Davida Kaszlikowskiego (nagroda na Grand Press Foto 2011). Główne zdjęcia zostały nakręcone przez Piotra Rosołowkiego (2 filmy nominowane do Oscara), oraz Lisę Strohmayer (kamera podwodna) w 2012/2013.
TWÓRCY FILMU
Film jest wynikiem współpracy kobiecego tandemu Elizy Kubarskiej i producentki Moniki Braid.
Eliza Kubarska (reżyser) – specjalizuje się w reżyserii filmów , których akcja rozgrywa się w ekstremalnych miejscach. Alpinistka i podróżniczka. W 2010 roku zrealizowała pierwszy dokument, do którego zdjęcia powstawały na Grenlandii: Co się wydarzyło na wyspie Pam (Mountain Love Story), który zdobył wiele nagród na międynarodowych festiwalalch. Premiera filmu Badjao Duchy z Morza (ang. Walking Under Water) odbyła się na prestiżowym Hot Docs w Toronto, gdzie otrzymał Nagrodę Jury. Od tego czasu film odwiedził już niemal 100 festiwali, od najważniejszych w Europie po festiwale w Meksyku, Chinach czy Nowej Kaledonii. Zdobył wiele prestiżowych nagród (m.in na Los Angeles FF). W 2015 roku Eliza zakończyła pracę nad kolejnym filmem, K2 Dotknąć Nieba, do którego zdjęcia powstawały w Karakorum (Pakistan) na wysokości 5 tys metrów. Premiera filmu odbyła się na prestiżowym festiwalu w Locarno, następnie był prezentowany na IDFA (Amsterdam) czy DocPoint Helsinki. Dziś film ma na koncie 14 międzynarodowych nagród, dzięki czemu stał się najczęściej nagradzanym polskim filmem górskim ostatniej dekady.
Inicjatywa dofinansowana ze środków Gminy Wschowa
Mecenas: Bank Spółdzielczy we Wschowie