W Klubie Młodzieżowym „Metafora” będzie kameralnie. Klub znajduje się w budynku Centrum Kultury i Rekreacji przy ul. Niepodległości 1 – wejście od ul. Niepodległości. Oprócz ciekawych spotkań z Podróżnikami podczas pokazów slajdów (sala duża), w Sali Małej (Metaforze) będziecie mogli obejrzeć pokazy filmów dokumentalnych oraz kameralne rozmowy zwane przez nas “Porcjami dodatkowymi” nie tylko z autorami książek podróżniczych. W tej sali również pokazy i opowieści o kuchni świata zakończone degustacją. Wszystkie wydarzenia w Metaforze są niebiletowane.
(program w wersji tekstowej poniżej)
PROGRAM i OPISY WYDARZEŃ (poniżej)
Czwartek
Start 18:00
1. „Facebookistan” – film reżyseria: Jakob Gottschau 60 min. 18:10 – 19:10
2. „LO i stało się. Zaduma nad światem w sieci” reżyseria: Werner Herzog 98 min. 19:15 – 21:00
Piątek
Start 18:00
3. „Pod opieką wiecznego słońca” – film reżyseria: Witalij Manski 106 min. 18:05 – 19:50
4. „Perłowy guzik” – film reżyseria Patricio Guzmán 82 min. 20:00 – 21:25
Sobota
Start 18:00
5. „Kraina oświeconych” – film reżyseria: Pieter-Jan De Pue 87 min. 14:00 – 15:30
6. „Dodatkowa porcja” Kamila Kielar – spotkanie autorskie 40 min. 16:00 – 16:40
7. „Porcja dodatkowa” Monika Witkowska – spotkanie autorskie 40 min. 17:00 – 17:40
8. „Porcja dodatkowa” Robert Maciąg – spotkanie autorskie 40 min. 18:00 – 18:40
9. „Porcja dodatkowa” Łukasz Supergan – spotkanie autorskie 40 min. 19:00 – 19:40
Niedziela
Start 14:00
10. „Porcja dodatkowa” Ania Alboth – spotkanie autorskie 40 min. 14:00 – 14:40
11. Kuchnia Rdzennych Mieszkańców Ameryki Magdalena Karvonen – warsztat 90 min. 15:00 – 16:30
12. Sushi Bartek Wrzesiński – warsztat 90 min. 17:00 – 18:30
Degustacja 18:40
W czwartkowe popołudnie 2 seanse – 2 filmowe opowieści.
„FACEBOOKISTAN” (59 min. reżyseria: Jacob Gottschau)
„Film prześwietla działalność i strukturę Facebooka, ujawniając, jak wiele osób i organizacji jest mniej lub bardziej powiązanych z jego polityką. Ujawnia na przykładzie konkretnych przypadków, jak działa on w kategoriach biznesowych i jak podchodzi do dwóch podstawowych zasad demokracji: prawa do wolności słowa i do prywatności. Efekt wydaje się szokujący. Okazuje się, że mamy do czynienia ze wzorową totalitarną organizacją, której daleko od propagowanej przez nią otwartości. Reżyser pokazuje, jakie zasady obowiązują na Facebooku i co dzieje się, kiedy ktoś zdecyduje się je złamać. Przedstawia ludzi, którzy znaleźli się w takiej sytuacji i doświadczyli jej bolesnych skutków”.
„LO I STAŁO SIĘ. Zaduma nad światem w sieci” (97 min. reżyseria: Werner Herzog)
„Herzog w charakterystycznym dla siebie, zarazem ciepłym i ironicznym stylu przygląda się internetowi na wszelkie sposoby. Nie popada przy tym ani w przesadną rozpacz na skutek słuchanych apokaliptycznych wizji, ani w uwielbienie dla oplatającej świat sieci. Jak zwykle ma dar dobierania rozmówców, którzy w kilku zdaniach są w stanie streścić problemy, z którymi mierzy się współczesny świat. Są wśród nich pionierzy i mistycy internetu, ofiary hejtu, naukowcy rozwijający sztuczną inteligencję, laboranci tworzący grę komputerową, za pomocą której odkryją lekarstwo na raka, ludzie nie mogący przebywać w miejscu, w którym obecne jest jakiekolwiek promieniowanie, naukowcy pracujący nad robotami, które w 2050 roku mają wygrać mistrzostwa świata w piłce nożnej, słynni hakerzy, pacjenci ośrodków odwykowych od sieci…(…)
Herzog udowadnia nam, że moment, w którym internet zacznie „śnić sam o sobie” jest już bardzo bliski. Jeden z naukowców pokazuje nam, jak wygląda wyobraźnia robota planującego skomplikowaną operację przekręcenia metalowego zaworu i zadaje niewygodne pytanie: czy otoczeni inteligentnymi maszynami na pewno wciąż będziemy potrzebowali towarzystwa drugiego człowieka?”
W piątkowe popołudnie 2 seanse – 2 filmowe opowieści.
„POD OPIEKĄ WIECZNEGO SŁOŃCA” (106 min. reżyseria: Witalij Manski)
„Wyobraźmy sobie idealne życie w idealnym kraju. Idealni ludzie mieszkają w idealnych apartamentach. Pracują w idealnych miejscach pracy, a ich życie i świat porządkują idealne instytucje w idealny sposób. To oficjalny obraz Północnej Korei, która według koreańskiej propagandy jest najszczęśliwszym krajem na świecie.(…)
Prawdziwa rzeczywistość jest jednak daleka od tego obrazu. Choć początkowo reżyser stara się podążać słonecznym tropem utopijnej fantazji, to z czasem prawda zaczyna stopniowo się z niej wytrącać. Wkrótce staje się jasne, że to władza reżyseruje każdą scenę, narzucając wszystko, łącznie z ludzkimi reakcjami. Całość okazuje się przerażającą choreografią oszustwa, równie surrealistyczną, co złowrogą, a my mamy wrażenie, że oglądamy nową wersję „The Truman Show”. „
„PERŁOWY GUZIK” (82 min. reżyseria: Patricio Guzman”
„Wybieramy się w podróż od czasów kolonialnych do dyktatury Augusto Pinocheta, od eksterminacji rdzennej ludności Patagonii do brutalnego zabójstwa przeciwników politycznych chilijskiego reżimu. Morze było niemym widzem tych zdarzeń, które nigdy nie zostały w Chile publicznie rozliczone. Tytuł filmu ma symboliczne znaczenie. Częściowo zainspirowany został znalezionym przez filmowca guzikiem od koszuli zaklinowanym w wydobytych z morza szynach, które wykorzystywano kiedyś do zatapiania zwłok ofiar reżimu Pinocheta. Perła odnosi się z kolei do Roberta FitzRoya, który zapłacił nią za wolność rdzennego przedstawiciela Yaghan Jemmy’ego Buttona, wywiezionego do Wielkiej Brytanii w roli zakładnika. Przepełniony poezją film przemawia szczególnego rodzaju melancholią, dzięki której nawet najbardziej ukryte prawdy mają szansę odzyskać swój własny głos. „
W sobotnie popołudnie 1 seans – 1 filmowa opowieść.
„KRAINA OŚWIECONYCH” (84 min. reżyseria: Pieter-Jan De Pue)
„Kręcona przez kilka lat porywająca wizualnie alegoryczna epopeja o Afganistanie, ukazanym przez pryzmat nieznanej wcześniej prawdziwej historii. Obserwujemy spektakularne panoramy afgańskiego krajobrazu: żyzne doliny, przysypane kurzem stepy, ośnieżone majestatyczne szczyty Hindukuszu i Pamiru. Poznajemy historię o mitycznych początkach Afgańczyków i ich narodu, a następnie o młodym Gholamie, który prowadzi dziki gang uzbrojonych kilkunastoletnich chłopców z plemienia Kuchi, którzy żyją w górach, całkowicie bez wsparcia dorosłych, palą i handlują opium, rozbrajają stare radzieckie miny, a następnie sprzedają materiały wybuchowe dzieciom pracującym w kopalni lapis lazuli. Za opium, które dostają w ramach okupu od szmuglerów narkotyków, otrzymują od amerykańskich żołnierzy złom wojskowy. (…) Z drugiej strony obserwujemy bazę operacyjną bronioną przez amerykańskich i afgańskich żołnierzy próbujących zneutralizować postępy Talibów na peryferiach strefy Afganistanu kontrolowanej przez siły koalicyjne. Film doskonale łączy fikcyjne i dokumentalne techniki narracyjne, choć gra dzieci w całości oparta jest na improwizacji. Jest przykładem oszałamiającego, sugestywnego, choć bardzo intymnego travelogue’a, ukazującego portret kraju i ludzi rozdartych wojną. „
„Dodatkowa porcja” to cykl rozmów z Podróżnikami
W sobotnie popołudnie 4 rozmowy – 4 „dodatkowe porcje”
Kamila Kielar
Każdego roku rzuca ją w coraz to nowe miejsca, sytuacje i przygody. Najważniejsze jest dla niej powolne smakowanie miejsc i sytuacji, bo uważa siebie za zwolenniczkę slow travellingu oraz powrotów w te same miejsca. Lubi o sobie mówić, że jest przyrodnikiem. W tym określeniu zawiera się jej miłość do natury. Skupia się na sztuce bushcraftu czyli umiejętności życia i spędzania czasu w naturze, zgodnie z jej prawami i bez jej dewastacji. Gdy nie podróżuje to sporo frajdy sprawiają jej spotkania z ludźmi, prowadzenie slajdowisk, warsztatów i pokazów podróżniczych.
Monika Witkowska
Lubi szwendać się na własną rękę, na ogół w pojedynkę, autostopem lub lokalnymi środkami lokomocji, nie zaklepuje noclegów bo uważa, że zawsze coś się znajdzie, na wszelki wypadek zawsze ma ze sobą swój namiot. Teraz ma lepszą kondycję niż gdy miała 20 lat – biega na długich dystansach, zdobywa góry, skacze na bungy, ciągle próbuje czegoś nowego. W podróżowaniu interesuje ją wszystko co jest inne niż u nas – wierzenia, jedzenie, rośliny i zwierzęta, a przede wszystkim ludzie – ich zwyczaje, stroje, wygląd. Dzięki podróżom stała się bardziej śmiała, zaradna, podszkoliła się językowo. Nauczyła się cieszyć tym co ma. Do przedmiotów, które zawsze zabiera ze sobą jest pluszowy misiek w koszulce z napisem „Polska” – prezent od męża.
Robert Maciąg
Uważa Europę za banał i pułapkę. Twierdzi, że ludzie w Europie mają banalne problemy, zupełnie nieistniejące i nie mające większego sensu. Bycie w podróży jest dla niego znacznie łatwiejsze. Gdy podróżuje ma tylko 3 proste problemy: musi coś zjeść, umyć się i gdzieś przespać. Nie ma innych problemów. Żyjąc tutaj ma na głowie rachunki, terminy, spotkania. W podróży jest bliżej prawdziwego życia, gdzie ludzie żyją z dnia na dzień. Potem oglądasz wiadomości i jest to dla niego banał, są to po prostu pierdoły. Jedni na drugich wynajdują różne haki, ludzie sami sobie robią krzywdę. Żyjąc z dnia na dzień nie masz na to czasu. Dla niego każda podróż jest po prostu inna. Zależy, po co jedzie.
Łukasz Supergan
Mówi o sobie, że jest człowiekiem, który spełnia swoje marzenia i nie dba o to czy to pasuje do jakiejkolwiek definicji. Często jest w drodze ponieważ szuka odpowiedzi na najważniejsze pytania. Podróżowanie oznacza dla niego przekraczanie własnych ograniczeń, poszukiwanie zrozumienia, konfrontowanie umysłu z „innym”. Jest okazją do spojrzenia na świat nowymi oczami. Jego pasją są wędrówki długodystansowe, zwłaszcza górskie i samotne. Gdy podróżuje pieszo patrzy na świat z bliskiej perspektywy, bez pośpiechu i powierzchowności. To pozwala mu lepiej poznać siebie.
W niedzielne popołudnie 1 rozmowa – 1 „dodatkowa porcja”
Ania Alboth
Zawsze była otwarta na inność. Na ludzi z różnych stron świata, w różnym wieku i z różnym podejściem do życia. Świat, który przejechała podczas rodzinnych podróży – z mężem i dwiema córkami – też był zawsze na nich otwarty. Uważa, że strach zawsze wynika z niewiedzy, z braku doświadczenia. Dlatego doświadcza.
Pokazy kulinarne i degustacja
W niedzielne popołudnie 2 pokazy kulinarne – 2 opowieści o smakach i degustacja
Kuchnia rdzennych mieszkańców Ameryki
Magdalena Karvonen opowie o „trzech siostrach” – potrawie znanej wśród większości plemion ludów tubylczych Ameryki Północnej. Przygotuje ją, byśmy poznali jej smak. Opowie o pemmican – głównym pożywieniu ludów zamieszkujących Wielkie Równiny, będziemy mieli szansę sprawdzić jego smak. Dowiemy się też z czym łączyli manoomin czyli „jagodę do zbierania” potocznie zwaną dzikim ryżem – swój główny produkt – mieszkańcy obszaru Wielkich Jezior. Będziemy mieli okazję sprawdzić połączenie smaków w sałatce.
Sushi
Bartek Wrzesiński wprowadzi nas do świata sushi. Opowie nam o tym czym jest naprawdę sushi i czym różnią się od siebie sushi maki, sushi nigiri i sashimi. Dowiemy się które składniki są niezbędne, a które to dowolne, kulinarne wariacje kucharza. Będziemy degustować!
inicjatywa dofinansowana ze środków Gminy Wschowa